20 julio 2011

Ninhodaguia

El inquieto Magín vuelve a sorprendernos con un nuevo proyecto. Al alimón con el artista fenés Daniel Alonso (ex-Blood Filloas, actualmente conocido como O Neno Elliot y residiendo asimismo en Ourense) han decidido sacar a flote el formato dúo, formato que tan buenas canciones nos ha dejado en la historia de la música pop y que en Galicia desde hace años permanecía sumergido. Como nombre para la formación han elegido "Ninhodaguia": "Estivemos varios días pensando no nome do grupo, Magín comentoume que a él gustarialle que fora algo relacionado coa natureza. Cando cheguei a Ourense, alá polo 2002, gustábame e gústame moito, visitar os pobos da zona, e Niñodaguia sempre me fixo moita gracia. Díxenllo a Magín e gustoulle moito a idea" (D. Alonso). El frío atlántico buscando calor en las burgas, agua y tierra para modelar esculturas sonoras. Los dos artistas se entienden a la perfección, están muy ilusionados con este proyecto y sin duda su unión tiene un enorme potencial para regalarnos obras maestras: "Eu tamén penso que facemos un bo tandem, entendémonos moi ben, e sobre todo disfrutamos moito, penso que sobre todo eu, en cada ensaio teño unha clase maxistral" (D. Alonso)
Esperamos que contra los recientes problemas surgidos de modo imprevisto el destino se ponga de su parte para conseguir llevar adelante sus ilusiones y nosotros podamos disfrutarlas . Como adelanto el artista Xabier Belho les ha grabado la canción "Conto ata 10", precioso clip que podemos ver en su lograda página de vídeos "Música do 7º día":


Conto ata 10

Pecho os ollos e conto ata 10
Move os beizos e canta o que onte escoitei
Foi na radio onde eu namorei
das tuas verbas e do teu xersei

Cántame unha vez máis esa canción
arríncate o metal do corazón

Escoitaba os teus discos o revés
atopaba a resposta o que non podía ver
Foi unha mañá de drogas e café
de xeonllos conto ata 10

Cántame unha vez máis esa canción
arríncate o metal do corazón

Disparaba melodía a cassette
era máxica a progresión de La directa a Re
Xuro os mércores que nunca olvidaréi
que por sorte un martes te atopei

Cántame unha vez máis esa canción
arríncate o metal do corazón

(Moita sorte)

1 comentario:

PIPI dijo...

Qué preciosidad!