(o cómo Duluth y Espasante no están tan distantes)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWxwIHyORqobJORGgs_4YntABgpNU7ukagKJ8ZBjhlr84T-vGDGp_QdKRBURtT7jlet3DIru_g-fLdVT77zzUvrwPZjSYgeUdNeF1Ng0GFvjOWxCYhx5bwBwF6mv7InsrBVfGj9ahm-cY/s400/mag%C3%ADn-blonde+on+blonde.jpg)
Dylan é o máis grande, máis que Elvis e que todo o mundo. Así que boteime á rúa a predicar a boa nova. Moita xente daqueles tempos xa non está, pero eu lembro o sorriso de Jerry, a melena de Julio, os fulares de Estrella, os ollos de Nico, as noites na Quintana coas guitarras, as tardes no A Laura... Logo viría o punk, a nova onda, o after punk e todo o que se queira, mais el segue aí coa súa bufanda, tradición e vangarda. Que máis se pode pedir? Eu preguntábame como se pode facer un tema tan largo coma ‘Sad eyed lady of the lowlands’ e que pareza curto: a resposta só pode estar polos aguillóns que se miran desde Espasante".
Desde aquí accedes a la página para descargar "Ao Vivo Música"
Bob Dylan - "Sad Eyed Lady Of The Lowlands"